අලුත් තෙල් ජාතියක්

මට හිතුනා අපේ මේ බ්ලොග් එක ටිකක් "මූඩි" වැඩියි කියලා. ඒ නිසා ඒ ගතිය හේදිලා යන්නත් එක්ක ලියන්න හිතුණා පොඩි කතාවක්. මම මේ කියන්න හදන සිදුවීම මගෙ ඇස් දෙකෙන් දැක්කා. ( දැක්කා වගේ තමයි ඉතින්). කොහොම වුණත් මගෙ මතු ආරක්ෂාව තකා, නම් ගම් කපා දාලා ලියන්න තමයි හිතුවෙ.


ඔයාල දන්නවාද දන්නෙ නෑ ඩයිනමයික්ව මාත් එක්ක මේ බ්ලොග් එක ලියන යාළුවා ව. නම කියන එක හරි නෑනෙ ඉතින්. කාට වුණත් ආත්ම ගරුත්වයක් කියලා එකක් තියනවනෙ.


ඩයිනමයික් මේ යාලුවා මම දන්න කාලෙ ඉඳන්ම හරිම ස්වීට්, ටෙඩි බෙයා කෙනෙක් වගේ. (මම හිතන්නෙ කවුරු කවුරුත් දන්නවා ඇති ටෙඩි බෙයාලා කියන්නෙ වලස් පැටවුන්ට කියලා) 
මොකද දන්නවාද, මෙයා කොන්ඩෙ කපන්නෙ අවුරුද්දකට දෙපාරයි, නැත්නම් එක පාරයි. 

හැබැයි ඉතින් කොන්ඩෙ කැපුවෙ නෑ කියලා මෙයාගෙ කොන්ඩෙ වැවෙන්නෙ අනිත් අයගෙ වගේ පහලට නෙමේ, ගුරුත්වාකර්ෂණයට විරුද්ධව අහස පැත්තට. ඒ නිසා මෙයාගෙ ඇත්ත උසට වඩා අඟල් 5ක් විතර උසට තමයි මෙයාව පේන්නෙත්. ( එතකොට අඩි 6 හමාරත් පනිනවා)


ඉතින් අපේ යාලුවා දවසක් කල්පනා කළා 


"මේක හරියන්නෙ නෑ..... මෙහෙම ගියොත් මාව තවත් උස යනවා...... මේ කොණ්ඩෙට මොකක් හරි කරන්න ඕනා" කියලා.


එහෙම හිතලා මෙයා ගියා සුපිරි වෙළඳ සංකීර්ණයකට. (ඇයි බාබර් සාප්පුවකට ගියෙ නැත්තෙ අහන්න එපා, එයා පුරුදු නැති වැඩ කරන්න හරි බයයි). එහෙම ගිහින් මෙයා රාක්කෙන් රාක්කෙට ගිහින් හොයනවා හොඳ ජෙල් එකක්, කොණ්ඩෙට ගාන්න. ඒත් ඉතින් ඒවාගෙ තියන අමු ද්‍රව්‍ය දැක්කම කොණ්ඩෙට ගාන්න නෙමේ, අතට ගන්නත් බයයි... ගොඩාක් ඒවාගෙ ඇල්කොහොලුත් තියනවා....එයා අමද්‍යපනෙ, ඒ නිසා කොහොමත් හෙයා ජෙල් ගාන්න වෙන්නෙ නෑ කියලා අන්තිමට තීරණය කළා.


ඒත් ඉතින් ප්‍රශ්නය තවමත් එහෙමමයි, කොහොමවත් උත්සාහය අත අරින්න බෑ.try and try, one day you can fly කියලා සුද්දා ත් කිවුවා ලුනෙ.
 ඒ නිසා මෙයා හිතුවා මොකක් හරි තෙල් ජාතියක් වත් ගන්න ඕනා කියලා. එහෙම හිතලා එක එක තෙල් ජාති අතට අරන් බැලුවා. ඔන්න අන්තිමට සිරා තෙල් එකක් හම්බුණා. 

සුවඳේ බෑ........ නිකම් බොන්න හිතෙන සුවඳක් ඒක. වෙළඳ සැලේ ඉන්න ලස්සන නංගිට හිනාවකුත් දාලා, සල්ලි දීලා මෙයා ඒ තෙල් බෝතලෙත් අරන් ගෙදර ගියා. ගිහින් අම්මා ටත් පෙන්නුවා. අම්මාත් ඉතින් හරි සතු‍ටු වුණා,මොකද පුතා ට තරුණ කාලෙ අන්තිම භාගයේදි හරි මනුස්සයෙක් වෙන්න හිතුණ නිසා. 


ඔන්න පහුවදාට එළඹුනා. ඩයිනම... ආ .. නෑ.. නෑ... වැරදුනා... ඔන්න පහුවදාට එළඹුනා. මගෙ යාලුවා උදේ වැඩට යන්න ලෑස්ති වෙලා කණ්ණාඩිය ඉස්සරහට ගිහින් හැඩ බලලා, තෙල් බෝතලෙන් ටිකක් අරන් අතට හලා ගත්තා.... ඒක ගොඩාක් උකුයි. සුවඳයි.  ඔලුවට දාලා පීරණකොට පුදුම ලස්සනට කොණ්ඩෙ පීරන්න පුළුවන්.


ඔහොම ලස්සනට කොණ්ඩෙ පීරගෙන මෙයා ගියා ඔ‍ෆිස්. ඒත් කවුරුත් එයා දිහා බලන්නෙවත් නෑ, වෙනදා වගේ තමයි. 


අපේ යාලුවාට ටිකක් හිතට හරි නෑ වගේ. කවුරුත් අලුත් වෙනස ගැන තේරුමක් වත් නෑ වගේ ඉන්නවා. ඇයි අප්පා, මේ තරම් ගාණක් දීලා ගත්තු තෙල් බෝතලේ!!! කෝකටත් කියලා මෙයා ගියා ඔ‍ෆිස් එකේ බාත් රූම් එක පැත්තට. 
අනේ.....!!!!! කොණ්ඩෙ පරණ විදියමයි. ඊටත් වඩා උඩට ඉස්සිලාද මන්දා. තරහයි, දුකයි එක්කම එයා ගෙදර ගියා. 


අම්මත් කියනවා "පුතා ඊයෙ ගෙනාව තෙල් එක නම් එච්චර හරි නෑ වගේ, ඔලුවට දාලා පැය කාලෙන් වේලෙනවා ඒක". යාලුවා සද්ද නෑ. 


පහුවදා ඊටත් වඩා තෙල් ගොඩාක් ගාගෙන ගියා ... වැඩක් නෑ...... කලින් ප්‍රතිපලේමයි. 


දාන්න ඕනා කොම්පැණියට නඩුවක්!!! එයා එහෙම හිතනවා. 


ඔ‍ෆිස් ඇරිලා ගෙදර ගිහින් බැලුවා තෙල් බෝතලේ කෝ කියලා. කොම්පැණියට කතා කරලාවත් පැමිණිලි කරන්න ඕනා කියලා හිතලා. වෙනදා ට කණ්ණාඩි මේසෙ උඩ දිළිසි දිළිසි තිබුණ තෙල් බෝතලේ නෑ... 
"කෝ මෙතන තිබුණු බෝතලේ?" එයා නංගිගෙන් ඇහුවෙ තරහෙන්. "ආ... ඒක මම බාත් රූම් එකෙන් ගිහින් තිබ්බා" නංගි ගාණක් නැතුව උත්තර දුන්නා.
"පිස්සුද ඒක බාත් රූම් එකෙන් තිබ්බෙ?"
"එහෙනම් වෙන කොහෙද තියන්නෙ?"
නංගිගෙ පණ්ඩිත කමට හිතෙන් බැන බැන ඩයිනමයික් ගිහින් බාත් රූම් එකේ තියන තෙල් බෝතලේ ගත්තා අතට ඒකෙ අඩංගු ද්‍රව්‍ය මොනවාද බලන්න. මෙන්න තියනවා sodium laureth sulphate, perfume,dimethlconol, lysine HCL,panthenolඑකී නොකී දේවල් ......... 
ඒත් oil කියලා කොහෙවත් නෑනෙ..........


ඔන්න එතකොට තමයි එයා දැක්කෙ ලොකු අකුරෙන් ඒකෙ ගහලා තියනව.....
.
.
.
.
.
.
.


SHAMPOO
කියලා..........


කොහොම හරි ඩයිනමයික් මගේ යාළුවා මාස ගාණකට පස්සෙ නෑවෙ එදා කියලා තමයි අහල පහල ගෙවල් වල උදවිය කතා වෙනවා ඇහුනෙ